نویسندگان

• فاطمه غیاثی
• اصغر اکبری
• هانیه شوروئی

وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی

چکیده

مقدمه: سندرم استرسی تی بیا در دسته ضایعات استفاده زیاد (over use) تقسیم بندی می شود. ورزش های قدرتی و کششی عضلات برای درمان و پیشگیری این سندرم توصیه می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ورزش های قدرتی و حس عمقی-کششی بر شدت درد و ناتوانی در بیماران با سندرم استرسی تی بیا می باشد.

روش کار:

 این مطالعه کارآزمایی بالینی در زاهدان انجام شد. 20 بیمار با درد ساق به طور تصادفی در دو گروه، تمرین حس عمقی-کششی (10 مورد) و تمرین قدرتی (10 مورد) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت دو هفته ورزش ها را انجام دادند. نتایج بر اساس پرسشنامه ناتوانی اندام تحتانی، دامنه حرکتی مفصل، قدرت عضله و رتبه بندی شدت درد (visual analogue scale - VAS) قبل و بعد از درمان جمع بندی شد. داده ها نیز بر اساس آزمون های غیر پارامتریک من ویتنیU و ویل کاکسون تحلیل شدند.   

یافته ها:

در گروه ورزش های حس عمقی-کششی میزان درد از 8/1 ± 4/6 به 4/1 ± 2/3 (05/0< P < /span>) و در گروه ورزش های قدرتی از 2/1 ± 4/6 به 2/1 ± 0/3 تغییر یافت (05/0< P < /span>). نمره پرسشنامه ناتوانی قبل و بعد از ورزش های حس عمقی-کششی و قدرتی از لحاظ آماری معنادار بود (05/0< P < /span>). تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت مشخصی بین دو گروه ورزشی در درد و ناتوانی عملکرد اندام تحتانی وجود ندارد) 05/0     .( P < /span>>

بحث و نتیجه گیری:

 نتایج این مطالعه اثرات ورزش های قدرتی و حس عمقی-کششی را در کاهش ناتوانی و درد بیماران مبتلا به سندرم استرسی تی بیا در کوتاه مدت تایید می کند.

کلیدواژه‌ها

• سندرم استرسی تی بیا
• ورزش های قدرتی
• ورزش های حس عمقی-کششی
• نمره عملکرد اندام تحتانی

عنوان مقاله [English]

The effect of PNF-stretching and strengthening exercises on improvement of Function in subjects with tibial stress syndrome

نویسندگان [English]

• Fatemah Ghiasi
• Asghar Akbari
• Haneyah Shoroei

چکیده [English]

Introduction:

Tibial stress syndrome is  classified as one of the overuse injuries. Muscle strengthening and stretching exercises have been suggested in prevention and treatment of tibial stress syndrome. Therefore, the aim of this study was to evaluate the effect of strengthening and PNF-stretching exercise on the pain intensity and disability in patients with shin splint.                                                                                  

Material and Methods:

This clinical trail study was performed in Zahedan. Twenty patients with shin pain were assigned randomly as either a stretching exercise group (n=10) or a strengthening exercise group (n=10). Both groups underwent a fourteen day exercise intervention. The outcome was based on self–reported disability, using Lower Extremity Functional Scale Questionnaire, joint range of motion, muscle strength and pain intensity (VAS) measured immediately before and after intervention. The data were analyzed using Mann-Whitney U and Wilcoxon test.

Results:

In the stretching exercise group, pain changed from 6.4±1.8 to 3.2±1.4 (P<0.05) and in the strengthening exercise group it changed from 6.4±1.2 to 3.0±1.2 (P<0.05). The differences in the mean score of disability questionnaire before and after the stretching exercise and strengthening exercise groups were statistically significant (p<0.05). Data analysis revealed no significant difference between both groups in self reported pain and disability (P>0.05).

Conclusion:

The results of this study support the effectiveness of strengthening and stretching exercises in reducing disability and pain in the short term in patients with tibial stress syndrome.

کلیدواژه‌ها [English]

• Tibial stress syndrome
• Strengthening exercise
• PNF-Stretching exercise
• Lower Extremity Functional Scale