نویسندگان

• اصغر نیک سرشت
• شریف رضائی تزنگی
• ابراهیم خوشنام

دانشگاه آزاد اسلامی جهرم

چکیده

مقدمه: هورمون رشد، عامل قوی متابولیکی است که رشد و افزایش حجم عضله را تسهیل می‌کند و انتقال اسیدهای آمینه به درون سلول‌ها را افزایش می‌دهد. ورزش یک محرک قوی در ترشح هورمون رشد است که انجام منظم آن، سرعت ترشح این هورمون را تا 24 ساعت افزایش می‌دهد. در مطالعات گذشته، نقش تمرینات قهرمانی در عملکرد این هورمون کم‌تر مورد بررسی قرار گرفته است، از این‌رو با توجه به اهمیت هورمون مذکور در رشد جسمی افراد در دوره بلوغ و نیاز به شرکت در فعالیت‌های قهرمانی، تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین فعالیت بدنی در سطوح قهرمانی با تغییرات هورمون رشد انجام شده است. روش کار: دوازده ورزشکار نوجوان پسر رزمی کار شهرستان استهبان در قالب تیم منتخب، به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند که در پایان هشت نفر (با میانگین سنی 44/14 سال، قدی 56/1 متر و وزنی 3/46 کیلوگرم) باقی ماندند. از آزمودنی‌ها، پیش از تمرین، پس از ده هفته تمرین زیربیشینه، در پایان سه هفته تمرین بیشینه، نمونه خون گرفته شد. نمونه‌گیری‌ها دوازده ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و به صورت ناشتا بود. یافته‌ها: نتایج حاکی از عدم تاثیر معنادار تمرین زیربیشینه روی هورمون رشد پایه و قند خون (به ترتیب 446/0=p ، 289/0=p) بود. در حالی که تمرین بیشینه باعث افزایش معناداری در هورمون رشد پایه و قند خون شد (به ترتیب 048/0= p، 045/0=p). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تمرینات زیربیشینه تاثیر معناداری روی میزان هورمون رشد پایه نوجوانان پسر ندارد. ولی تمرینات بیشینه باعث افزایش معناداری در میزان ترشح هورمون رشد پایه ورزشکاران نخبه پسر می‌شود. افزایش هورمون رشد پایه باعث افزایش سنتز پروتئین، افزایش بافت استخوانی، افزایش حجم عضلات و عملکرد بهتر ورزشی می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• هورمون رشد
• قند خون
• تمرین