مجله علوم پزشکی پارس
بررسی فراوانی سنگ های غدد بزاقی در اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی استان فارس در سال های 1400-1399
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
2 پزشک قانونی، مدیرکل پزشکی قانونی استان فارس، مرکز تحقیقات سازمان پزشکی قانونی، سازمان پزشکی کشور، تهران، ایران.
3 پزشک قانونی،دکترای تخصصی ژنتیک پزشکی،مرکز تحقیقات سازمان پزشکی قانونی،سازمان پزشکی قانونی،تهران ، ایران
4 مرکز تحقیقات مولفه های اجتماعی نظام سلامت، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران
5 استادیار، گروه جراحی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران.
چکیده
مقدمه: سنگه ای بزاقی یک بیماری شایع غدد بزاقی است که با انسداد ترشح بزاق توسط یک سنگ ایجاد می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی سنگ های غدد بزاقی در اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی استان فارس بود.
روش کار: در این مطالعه مقطعی 228 نفر از اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی استان فارس از نظر وجود سنگه ای بزاقی در سال های 1399 و 1400 مورد بررسی گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و چک لیست سنگ های غدد بزاقی بود. اطلاعات جمعیت شناختی شامل سن، جنسیت، وضعیت تاهل، شاخص توده بدن، شغل، بیماری زمینه ای، سابقه اعتیاد و مضرف الکل فرد متوفی در نظر گرفته شد. مشخصات سنگ های بزاقی شامل سابقه ابتلا به سنگ، محل تشکیل، اندازه، وزن و محل آناتومیک آن بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آمارهای توصیفی شامل فراوانی و درصد و آزمون آمار استنباطی شامل آزمون تی در سطح معناداری P<0.05 انجام شد.
یافته ها: بازه سنی 30-21 سال (36 درصد) دارای بیشترین فراوانی در اجساد ارجاعی به پزشکی قانونی استان فارس بود. علت ارجاع اکثر اجساد نیز تصادف بود. تنها 8 نفر (3.5 درصد) سابقه ابتلا به سنگ غدد بزاقی داشتند و محل تشکیل سنگ غدد بزاقی در حفره تحت فکی (37.5 درصد) دارای بیشترین فراوانی و بیشترین اندازه سنگ، 2.3 و 3.2 میلی متر بوده است. همچنین بیشترین فراوانی وزن سنگ، 4 مورد و محل آناتومیک آن زیر زبان (37.5 درصد) بود. بین سن (0.001=p)، وضعیت تاهل (0.002=p)، شاخص توده بدن (0.035=p)، بیماری زمینه ای (0.001=p)، سابقه اعتیاد (0.005=p) و مصرف الکل (0.001=p) با ابتلا به سنگ غدد بزاقی ارتباط معناداری وجود داشت. بیشترین فراوانی ابتلا به این نوع سنگ در اجساد افراد بالای 60 سال (25 درصد)، افراد متاهل (8.6 درصد)، افراد چاق (11.1 درصد)، سابقه اعتیاد (12.5 درصد) و مصرف الکل (14.3 درصد) بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر 3.5 درصد از اجساد سابقه ابتلا به سنگ غدد بزاقی داشته و محل تشکیل آن در حفره تحت فکی دارای بیشترین فراوانی بوده است. علاوه براین بیشترین فراوانی ابتلا به این نوع سنگ در اجساد افراد بالای 60 سال، افراد چاق و دارای سابقه اعتیاد و مصرف الکل بوده که این عوامل همگی ارتباط معناداری با تشکیل سنگ داشته اند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Investigation of the frequency of salivary gland stones in corpses referred to forensic medicine in Fars province: a cross-sectional study in the years 2020-2021
نویسندگان [English]
- Abozar Heidari 1
- Alireza Dorodchi 2
- Mohammad Zarenezhad 3
- navid kalani 4
- mojtaba ghaedi 5
1 Student Research Committee, Jahrom University of Medical Sciences, Jahrom, Iran.
2 MD, legal Medicine Research Center, legal Medicine Organization, Tehran, Iran
3 MD, PhD, legal Medicine Research Center, legal Medicine Organization, Tehran, Iran
4 Research Center for Social Determinants of Health, Jahrom University of Medical Sciences, Jahrom, Iran
5 Department of Surgery, Jahrom University of Medical Sciences, Jahrom, Iran.
چکیده [English]
Introduction: Salivary stones are a common disease of the salivary glands, which is caused by the obstruction of saliva secretion by a stone. The purpose of this study is to investigate the frequency of salivary gland stones in corpses referred to forensic medicine in Fars province.
Materials and Methods: In this cross-sectional descriptive study, 228 dead bodies referred to forensic medicine in Fars province were examined to determine the presence of salivary stones in 2020 and 2021. The data collection tool in this study is a demographic information questionnaire and salivary gland stones checklist. Demographic information in this study includes; Age, gender, marital status, body mass index, occupation, underlying disease, history of addiction and multiple alcoholism. The characteristics of salivary stones include; History of salivary gland stones, location of salivary gland stones, size of salivary gland stones, weight of salivary gland stones and anatomical location. Data analysis was done using spss software version 21 and descriptive statistics (frequency and percentage) and inferential statistical tests (t-test) at a significance level of P<0.05.
Results: The age of 21-30 years (36%) was the most frequent in the corpses referred to forensic medicine in Fars
province. The reason for referring the majority of dead bodies referred to Fars province forensic medicine was an accident. Only 8 people (3.5%) had a history of salivary gland stones, and the site of salivary gland stone formation in the submandibular cavity (37.5%) has the highest frequency. The largest size of salivary gland stone was 2.3 and 3.2 (25%). Also, the highest frequency of salivary gland stone weight was 4 and SUB anatomical location (37.5%). There is a relationship between age (p=0.001), marital status (p=0.002), body mass index (p=0.035), underlying disease (p=0.001), addiction history (p=0.005) and alcohol consumption (p=0.001) with salivary gland stones. The highest incidence of salivary gland stones was in the corpses of people over 60 years old (25%), married people (8.6%), obese people (11.1%), with a history of addiction (12.5%) and alcohol consumption (14.3%).
Conclusion: Based on the results of the present study, 3.5% of the people examined in the present study had a history of salivary gland stones, and the place of salivary gland stone formation in the submandibular cavity has the highest frequency. In addition, the highest frequency of salivary gland stones in the corpses of people over 60 years old, obese people with a history of addiction and alcohol consumption, these factors have reported a significant relationship with the formation of salivary gland stones.
کلیدواژه‌ها [English]
- Salivary Gland Stones
- Corpses
- Forensic Medicine
- 1. Kraaij S, Karagozoglu KH, Forouzanfar T, Veerman
EC, Brand HS. Salivary stones: symptoms, a etiology,
biochemical composition and treatment. Br Dent J.
2014; 217(11):E23.
2. Wilson KF, Meier JD, Ward PD. Salivary gland
disorders. Am Fam Physician. 2014; 89(11):882-88.
3. Lee LI, Pawar RR, Whitley S, Makdissi J. Incidence
of different causes of benign obstruction of the
salivary glands: retrospective analysis of 493 cases
using fluoroscopy and digital subtraction sialography.
British J Oral Maxillofac Surg. 2015; 53(1):54-7.
4-Omezli MM, Ayranci F, Sadik E, Polat ME. Case
Report of Giant Sialolith (Megalith) of the Wharton's
Duct. Niger J Clin Pract. 2016; 19(3): 414 -17.
5. Stelmach R, Pawlowski M, Klimek L, Janas A.
Biochemical Structure, Symptoms, Location and
Treatment of Sialoliths. J Dent Sci 2016; 11(3): 299 -
303.
6. Carlson ER, Ord RA. Benign pediatric salivary gland
lesions. Oral Maxillofac Surg Clin. 2016;28(1):67- 81.
7.Titsinides S, Kalyvas D, Tosios K. Mucocele of the
dorsal surface of the tongue: A case report. J Clin Exp
Dent. 2018;10(5): 495.
8.F. Mark, M. Williams. Sialolithiasis Otolaryngol. Clin
N Am. 1999; 32; 819-33
9.Fefar AD, Jivani PS, Mehta MR, Khavdu PJ, Mistry
SN, Dodia MN. A huge salivary calculus of the
submandibular gland: a case report with the review of
literature. J Med Res. 2015; 1(1):5-7.
10. Drage NA, Brown JE, Escudier MP. Interventional
radiology in the removal of salivary calculi.
Radiology. 2000; 214:139–142
11. Proctor GB, Osailan SM, McGurk M, Harrison JD.
Sialolithiasis—pathophysiology, epidemiology and
aetiology. in: Nahlilie O. Iro H. McGurk M. Zenk J.
Modern Management of Preserving the Salivary
Glands. Herseliya, Isradon, Israel; 2007: 91-142
12. Perrotta RJ, Williams JR, Selfe RW. Simultaneous
bilateral parotid and submandibular gland calculi.
Arch Otolaryngol. 1978;104(8):469-70.
13. Lutcavage GJ, Schaberg SJ. Bilateral submandibular
sialolithiasis and concurrent sialadenitis: A case
report. J Oral Maxillofac Surg. 1991;49(11):1220-2.
14. Lustmann J, Regev E, Melamed Y. Sialolithiasisda
survey on 245 patients and a review of the literature.
Int J Oral Maxillofac Surg. 1990; 19:135-138.
15. Kraaij S, Karagozoglu KH, Kenter YA, Pijpe J,
Gilijamse M, Brand HS. Systemic diseases and the
risk of developing salivary stones: a case control
study. J JOOO (J Oral Med Oral Surg Oral Pathol Oral
Radiol). 2015;119(5):539-43.
16. AJ Yiu, A. Kalejaiye RL. Amdur HN, Hesham Todd,
Bandyopadhyay BC. Association of Serum
Electrolytes and Smoking with Salivary Gland Stone
Formation. Int J Oral Maxillofac Surg. 2016; 45(6):
764 -8
17.Sobrino-Guijarro B, Cascarini L, Lingam RK.
Advances in imaging of obstructed salivary glands can
improve diagnostic outcomes. Oral Maxillofac Surg.
2013; 17:11–19.
18. Marchal F, Kurt AM, Dulguerov P, et al. Retrograde
theory in sialolithiasis formation. Arch Otolaryngol
Head Neck Surg. 2001; 127:66–68.
19. Kraaij S, Karagozoglu KH, Forouzanfar T, et al.
Salivary stones: symptoms, aetiology, biochemical
composition and treatment. Br Dent J. 2014; 217: 23.
20. Teymoortash A, Buck P, Jepsen H, et al. Sialolith
crystals localized intraglandularly and in the
Wharton’s duct of the human submandibular gland: an
X-ray diffraction analysis. Arch Oral Biol. 2003;
48:233–36.
21. Tanaka N, Ichinose S, Adachi Y. Ultrastructural
analysis of salivary calculus in combination with X-
ray microanalysis. Med Electron Microsc. 2003;
36:120–26.
22. Burnstein LS, Boskey AL, Tannenbaum PJ, et al.
The crystal chemistry of submandibular and parotid
salivary gland stones. J Oral Pathol. 1979; 8:284–91.
)