مجله علوم پزشکی پارس

بررسی تاثیر مسیر بالینی بر رفتارهای خود مراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران. کارشناس اتاق عمل، بیمارستان ولایت،دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 دانشیار،مرکز تحقیقات لیشمانیوز،گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی،دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

3 متخصص قلب، مرکز تحقیقات الکتروفیزیولوژی قلب، مرکز تحقیقات پزشکی و تحقیقات قلب و عروق رجایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

چکیده

مقدمه:نارسایی قلبی با شیوع پیش رونده و مرگ و میر بالا همراه بوده و شیوع آن با وجود پیشرفت‌های پزشکی در حال افزایش است. مسیر بالینی روشی برای مدیریت مراقبت از بیمار در دوره زمانی مشخص با هدف بهبود کیفیت مراقبت، کاهش خطرات و افزایش رضایت بیمار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مسیر بالینی بر رفتارهای خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام گرفت.
روش کار:این مطالعه مداخله‌ای، روی 68 بیمار با تشخیص نارسایی قلبی در بیمارستان حشمتیه تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1400-1398 انجام شد. بیماران به‌ روش تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. پس از ترخیص، به بیماران گروه مداخله در مورد روش اجرای مسیر بالینی آموزش های لازم داده ‌شد. بیماران گروه کنترل فقط دریافت‌کننده آموزش معمول از سوی بیمارستان بودند. سپس برای همه بیماران به طور مستمر در فاصله زمانی هر یک ماه تا سه ماه پرسش نامه خودمراقبتی و کیفیت‌زندگی تکمیل شد. به منظورتحلیل داده هااز آزمونهای مربع کای، دقیق فیشر، تحلیل واریانس با اندازه های تکراری،تی زوجی و
من-ویتنی استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران گروه مداخله 5.74 ± 57.43 و گروه کنترل 4.76±61.70 سال بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری نشان داد که در سه مرحله اندازه‌گیری بین میانگین نمره خودمراقبتی و نمره کیفیت زندگی گروه مداخله تفاوت آماری معناداری وجود دارد (p<0.001).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه اثربخشی مسیر بالینی را بر بهبود رفتارهای خودمراقبتی و بهبود کیفیت زندگی بیماران با تشخیص نارسایی قلبی تایید کرد. بنابراین، به نظر میرسد درگیر کردن بیماران در رفتارهای مراقبت از خودِ ثمربخش منجر به بهبود رفتارهای خودمراقبتی شده و به دنبال آن روی کیفیت زندگی آنان نیز تاثیر خواهد داشت.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Assessment the effect of clinical path on self-care behaviors and quality of life of heart failure patients

نویسندگان [English]

  • Mahdi Danai Mooghadam 1
  • hamideh yazdimoghaddam 2
  • Javad Movahed zade 3

1 Bsc in Operating Room, Student Research Committee, Sabzevar University of Medical Sciences, Sabzevar, Iran. Bsc in Operating Room, Velayat Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

2 Associate Professor, Leishmaniasis Research Center, Operating Room Department, Faculty of Paramedices, Sabzevar University of Medical Sciences, Sabzevar, Iran

3 MD, Cardiac Electrophysiology Research Center, Rajaie Cardiovascular Medical and Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

چکیده [English]

Introduction: Heart failure is associated with progressive prevalence and high mortality, and the prevalence of this disease is increasing despite medical advances. A clinical pathway is a method for managing patient care over a defined period of time with the goal of improving the quality of care, reducing risks, and increasing patient satisfaction. Therefore, this research was conducted with the aim of the assessment of the clinical course on self-care behaviors and quality of life patients with heart failure.
Materials and Methods: This interventional study was conducted on 68 patients diagnosed with heart failure in Heshmatieh Hospital under Sabzevar University of Medical Sciences in 2019-2021. Patients were randomly divided into two control and intervention groups. After ensuring the discharge, the patients of the intervention group were taught about the purpose of conducting the research and the method of implementing the clinical path. Patients in the control group received routine training from the hospital. Serially, every one to three months, self-care and quality of life questionnaires were completed for the patients. Chi-square tests, Fisher's exact test, analysis of variance with repeated measures, paired t-test and Mann-Whitney test were used in data analysis. 
Results: The average age of patients in the intervention group is 57.43 ± 5.74 and in the control group is 61.70 ± 4.76. The results of the analysis of variance test with repeated measures showed that there is a significant difference between the average self-care score and quality of life score of the intervention group in the three stages of measurement (p<0.001).
Conclusion: The results of this study confirmed the effectiveness of the clinical pathway on improving self-care behaviors and improving the quality of life of patients diagnosed with heart failure.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Clinical Pathway
  • Self-Care
  • Heart Failure
  • Quality of Life
1. Bytyçi I, Bajraktari G. Mortality in heart failure
patients. Anadolu Kardiyol Derg. 2015; 15(1):63.
2.Whitaker-Brown CD, Woods SJ, Cornelius JB,
Southard E, Gulati SK. Improving quality of life and
decreasing readmissions in heart failure patients in a
multidisciplinary transition-tocare clinic. Heart Lung.
2017; 46(2):79-84.
3.Mlynarska A, Golba KS, Mlynarski R. Capability for
self-care of patients with heart failure. Clin Interv
Aging. 2018:1919-27 (Persian)
4.Baghaei R, Mashalahi A, Khalkhali HR. The effect of
applying continuous care model on the quality of life
in heart failure patients. J Urmia Nurs Midwifery Fac.
2015; 13(8): 666-675. (Persian)
5.Sadeghi R, Aghakhani N, Baghaei R, Nejadrahim R.
Participatory Care Model Implementtion on Quality of
Life in Patients with Diabetic Foot Ulcers Reffered
Tyi Taleghani Hospital, Urmia. Nurs Midwifery J
2021; 19(8), 0-0. (Persian)
6. Bleser LD, Depreitere R, Waele KD, Vanhaecht K,
Vlayen J, Sermeus W, et all. Avalere Health LLC
(2015). Clinical Pathways: Overview of Current
Practices and Potential Implications for Patients,
Payers, and Providers. Washington DC: Avalere
Health LLC. Azwar, S. Sikap Manusia Teori dan
Pengukurannya. Yogyakarta: Pustaka Pelajar Manage.
2006; 14:553-63.
7- Kul S, Barbieri A, Milan E, Montag I, Vanhaecht K,
Panella M. Effects of care pathways on the in-hospital
treatment of heart failure: a systematic review. BMC
Cardiovasc Disord, 2012, 12.1: 1-9.
8. Moore JA. Evaluation of the efficacy of a nurse
practitioner-led home-based congestive heart failure
clinical pathway. Home Health Care Serv Q.
2016;35(1):39-51.
9. Panella M, Marchisio S, Gardini A, Di Stanislao F. A
cluster randomized controlled trial of a clinical
pathway for hospital treatment of heart failure: study
design and population. BMC Health Serv Res. 2007;
7:1-7.
10.Riegel B Dickson V A. Situation-specific theory of
heart failure self-care. J Cardiovasc Nurs. 2008; 23(3):
190-196.
11.Montazeri A, Goshtasebi A, Vahdaninia M, Gandek
B. The Short Form Health Survey (SF-36): translation
and validation study of the Iranian version. Qual Life
Res. 2005; 14:875-82.
12. Shojaei F, Asemi S, Yarandi AN, Hosseini F. Self-
care behaviors in patients with heart failure. Payesh
(Health Monitor). 2009; 8(4):361-9.
13.Ranjan A, Tarigopula L, Srivastava RK, Obasanjo
OO, Obah E. Effectiveness of the clinical pathway in
the management of congestive heart failure. South
Med J. 2003; 96(7): -661-3
14. D’Amario D, Canonico F, Rodolico D, Borovac JA,
Vergallo R, Montone RA, Galli M, Migliaro S,
Restivo A, Massetti M, Crea F. Telemedicine,
artificial intelligence and humanisation of clinical
pathways in heart failure management: back to the
future and beyond. Cardiac Failure Review. 2020;6.
15.Borhani F, khoshab H, Abbaszadeh A, Rashidinejad
H, Eesa Mohammadi E. Study of the effect of
partnership care model on the quality of life in patients
with heart failure. Iranian J Crit Care Nurs. 2012;
5(1):43-48.
16.Abbasi K, Mohammadi E, Sadeghian H, Gholami
Fesharaki M. Quality of Life in Patients with heart
Failure. Iran J Nurs Res. 2016; 11(2):10-23. (Persian)
17.Abdolahi M, Doustmohamadi MM, Sheikhbardsiri
H. The effect of an educational plan based on the roy
adaptation model for fatigue and activities of daily
living of patients with heart failure disease. Ethiop J
Health Sci. 2020; 30(4).
18. Lakdizaji S, Hassankhani H, Khalilzad P. Effect of
training program based on Roy’s adaptation model on
quality of life of patients with heart failure: A
randomized clinical trial. Nurs Pract Today. 2014;
1(4):183-91.
19.Najmi B, Ahadi H, Delavar A, Hashemipor M. The
effectiveness of multidimensional psychological
treatment in enhancing the adherence to medical
treatment in adolescents with type 1 diabetes. Behav
Sci Res. 2007; 5(2): 127-37.
20. Bidi F, Hassanpour K, Ranjbarzadeh A,
Kheradmand A. Effectiveness of educational program
on knowledge, attitude, self care and life style in
patients with type II diabetes. Journal of Sabzevar
University of Medical Sciences. 2012; 19(4): 336-344.
(Persian)
21. Esmaeilishad B. The Effectiveness of Self-Care
Training on Quality of Life, Self-Care Behaviors and
Blood Sugar in Elderly without Self-Care Behaviors.
Aging Psychology. 2020; 6(1):1-11.
22.Aghajani M, Ajorpaz NM, Atrian MK, Raofi Z,
Abedi F, Vartoni SN, et al. Effect of self-care
education on quality of life in patients with primary
hypertension: comparing lecture and educational
package. Nurs Midwifery Stud. 2013; 2(4):71.
23.Shahbaz A, Hemmati MM, Nejadrahim R, Khalkhali
HR. The Effect of Implementing Orem's Self-Care
Programon Self-care Behaviors in Patients with
diabetic Footulcer. J Urmia Nurs Midwifery Fac.
2016; 14(2):108-18.
24.Conceição AP, Santos MA, Santos BD, Cruz DD.
Self-care in heart failure patients. Rev Lat Am
Enfermagem. 2015; 23:578-86.
مجله علوم پزشکی پارس
دوره 21، شماره 1
فروردین 1402
صفحه 9-17