|
تأثیر روش های تمرینی ویبریشن، تسهیل عمقی عصبی عضلانی و روش ترکیبی بر انعطاف پذیری عضلات همسترینگ
|
| سیاوش دست‌منش*، محمدرضا بیات، سید صدرالدین شجاع‌الدین |
| بخش تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آباده، آباده، ایران |
|
|
چکیده: (14094 مشاهده) |
| مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه روش تمرین کششی ویبریشن، تسهیل عمقی عصبی عضلانی و روش ترکیبی بر انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در دانشجویان مرد غیر ورزشکار انجام شد. روش کار: در این پژوهش 30 نفر از دانشجویان مرد غیر ورزشکار انتخاب شده به صورت تصادفی هدف دار به سه گروه ده نفری به نام گروه کشش ویبریشن، گروه تسهیل عمقی عصبی عضلانی و گروه ترکیبی تقسیم شدند. میزان انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ آزمودنی‌ها در هر سه گروه با آزمون بالا آوردن غیرفعال زانو اندازه گیری شد. سپس هر سه گروه تمرینات خود را به مدت چهار هفته انجام دادند و پس از آن بار دیگر آزمون باز شدن فعال زانو از آن ها به عمل آمد. یافته‌ها: نتایج آزمون‌های آماری نشان داد که انعطاف پذیری هر سه گروه بعد از برنامه تمرینی به صورت معناداری افزایش می یابد (001/0=p). بین گروه تمرینی ویبریشن و گروه تسهیل عمقی عصبی عضلانی تفاوت معناداری در انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ مشاهده نشد (05/0 |
|
| واژه‌های کلیدی: ویبریشن، انعطاف پذیری، برنامه های تمرینی |
|
|
متن کامل [PDF 366 kb]
(2937 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1392/2/8 | ویرایش نهایی: 1396/5/8 | پذیرش: 1396/5/8
|
|
|
|
|
|
