مقدمه: فعالیت های بدنی باعث درجات مختلفی از خستگی عضلانی، اختلال در سیستم عصبی و متابولیسم بدن می شود. با توجه به نیاز ورزشکاران برای رسیدن به شر ایط طبیعی، روش های ریکاوری اهمیت زیادی دارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش های ریکاوری بر تغییرات کراتین کیناز و پروتئین واکنشی پس از یک جلسه تمرین شبیه سازی شده در بازیکنان فوتبال نخبه بود.

روش کار: 30 نفر بازیکن فوتبال لیگ آزادگان (میانگین سنی 2 ±4/22 سال، قد 63/2 ±1/179 سانتی متر، وزن 82/2 ±5/68 کیلو­گرم) پروتکل تمرینی شامل؛ شش دوره 15دقیقه ای تمرینات ویژه فوتبال و آزمون شاتل ران بیست متری در سطح 7، را اجرا کردند. سپس تصادفی در سه گروه، ریکاوری فعال، شناوری در آب سرد و ریکاوری غیرفعال به مدت 15 دقیقه قرار گرفتند. میزان آنزیم کراتین کیناز و CRP سرم آزمودنی ها بلافاصله، 24 ساعت و 48 ساعت پس از اجرای پروتکل تمرین اندازه گیری شد.

یافته ها: نتایج کاهش معنادار سطوح سرم CK و CRP پس از تمرین در روش شناوری در آب سرد در مقایسه با دو روش دیگر را نشان داد ( 05/0 > P). به علاوه، سطح پروتئین واکنشیc ، 48 ساعت پس از تمرین در ریکاوری فعال در مقایسه با روش ریکاوری غیرفعال به طور معناداری کمتر بود ( 05/0> P).

نتیجه گیری: استفاده از روش شناوری در آب سرد در مقایسه با دو روش ریکاوری فعال و غیرفعال پس از تمرین، باعث بازگشت به حالت اولیه سریع تر در بازیکنان فوتبال می شود.