نویسندگان

• محمدصادق صنیع جهرمی ¹
• سیدمحمد حسینی پناه ²
• پوران حاجیان ³

¹ بخش بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران

² بخش علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

³ بخش بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

چکیده

مقدمه: اکسیداتیو یکی از عوامل اصلی آسیب سلولی، نارسایی عضو و مرگ در سپسیس است؛ از این‌رو داروی دفروکسامین- آنتی اکسیدان جمع‌کننده آهن و جمع‌کننده بالقوه رادیکال آزاد به عنوان گزینه‌ای جذاب برای درمان دارویی در سندرم سپتیک مطرح است. در این مطالعه اثر دارو روی بقاء موش‌های سپتیک بررسی شد. روش کار: در 20 سر موش صحرایی نر به روش بستن سکوم و پانکچر آن (CLP) پریتونیت القاء شد. سپس با انتخاب تصادفی به یک گروه ده تایی از آن‌ها دو دفعه دفروکسامین (دوز نهایی: 40 mg/kg) زیرپوستی و به گروه ده تایی دیگر دارونما (نرمال سالین) داده شد. دو گروه ده تایی دیگر نیز به عنوان گروه کنترل سالم و گروه جراحی بدون پریتونی در نظر گرفته شدند. همه موش‌ها در شرایط یکسان از نظر سلامتی، محیط زندگی و تغذیه قرار داشتند. زمان فوت موش‌ها ثبت شد. یافته‌ها: دفروکسامین باعث افزایش بارز زمان بقاء موش‌های مبتلا به پریتونیت القایی در مقایسه با گروه دارونما شد. این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود. نتیجه‌گیری: درمان با دفروکسامین به طور بارزی بقاء را در موش‌های سپتیک افزایش می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

• دفروکسامین
• بقاء
• موش
• پریتونیت

عنوان مقاله [English]

Growth indicators and related factors in children under 6 years in Shiraz city in 2008

نویسندگان [English]

• MohammadSadegh Sanie ¹
• SeyedMmohammad Hoseinipanah ²
• Poran Hajian ³

¹

²

³

چکیده [English]

Introduction: Oxidative damage is one of the major factors that lead to cell damage, organ dysfunction and mortality in sepsis. Thus, an attractive candidate for pharmacologic treatment of the septic syndrome is deferoxamine (DFX), an antioxidant iron chelator used for the removal of iron and a potential free radical scavenger. In this study, the impact of DFX administration on the survival of septic animals was evaluated. Material and Methods: Sepsis was induced in 20 rats, using the Cecal Ligation and Puncture method (CLP) and 10 rats randomly received subcutaneous DFX (total dose: 40mg/kg) twice and the other 10 rats received placebo (normal saline). All the rats had equal health status, environment and nutrition. The time of the death of the rats was recorded. Results: Deferoxamine increased the survival period in rats and the difference was statistically significant. Conclusion: Treatment with DFX significantly increases the survival of septic rats.

کلیدواژه‌ها [English]

• Deferoxamine
• Survival
• Rats
• Peritonitis