مقدمه: سلامت روان مطلوب به عنوان یکی از عوامل مهارکننده اثرات منفی استرس شغلی شناخته شده است.      موقعیت های استرس زای زیادی در حرفه پرستاری وجود دارد که می توانند موجب مشکلاتی از قبیل نارضایتی، کاهش کارآیی، ترک خدمت یا تغییر شغل در پرستاران شوند. این مشکلات ، صدمات جبران ناپذیری بر ارائه مراقبت بالینی به بیماران در پی دارد.این مطالعه با هدف تعیین رابطه سلامت روانی و استرس شغلی در پرستاران انجام شده است.

روش کار: این مطالعه توصیفی و همبستگی است. جامعه مورد مطالعه را پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر زابل در سال 1388 تشکیل داده اند.150 نفر از کارکنان پرستاری به روش سرشماری به عنوان نمونه پژوهش،منطبق بر جامعه پژوهش،انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های روا و پایا شده سلامت روان گلدبرگ و استرس شغلی آلتمایر استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t، آنالیز واریانس و پس­آزمون توکی) تحت نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج نشان داد  3/57 درصد پرستاران دارای سلامت روان و 7/42 درصد در معرض اختلالات روان بوده اند و میزان استرس شغلی در آنها به ترتیب در7/50  درصد، 7/46 درصد و 7/1 درصد موارد شدید، متوسط و خفیف گزارش شد. همچنین نتایج نشان دادند بین سلامت روان و استرس شغلی رابطه معنی دار وجود داشته است (0.05> P).

بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، توجه به سطح سلامت روانی پرستاران جهت کاهش میزان استرس های شغلی در آنان و بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری از جانب آنان، ضروری است.